süiit mızıııer

En sevdiğim şeyler top 40 listesinde her daim ilk 10 da yer alabilmeyi başarabilmiş zıpır yiyeceklerden birinin de süt mısır olduğunu söylemiş miydim?

Küçükken mısırın sütten yapıldığını sanardım. Hatta "hayır, mısır sütten yapılmaz" diyen annemin bir açıklama yapmasına fırsat vermeden "ee mısır sütten yapılmıyorsa, süt mü mısırdan yapılıyor yani, e sütü yapan inek değilmiydi peki?" gibi zihnimin zincirleme anlam karmaşalarına yol açmasına engel olamamıştım.

Birazcık daha annem müdahale etmeden düşünmeye devam etseydim "inekten çıkan hayvansal süt herhalde ki bu da bitkisel süt olmalı" şeklinde bir kanıya varabilirdim. Ne güzel aklıma mukayyet olamıyormuşum o yaşlarda, şimdi pek mümkün olmuyor da.

      Bir de koçanlısı da ayrı bir hoş olurdu ki, bitirdikten sonra tadına doyamayıp koçanın tuzlu suyunu soğurmak yeni heyecanlara yol açardı. Babamın pazardan alıp getirdiği mısırları annemin düdüklüye atmasını ve onların tabiriyle yavaş yavaş içini çeke çeke pişmesini bekleyemediğimizden, birkaç tanesini ayırır ocakta közlerdik. Ne güzel günlerdi.

Şimdi ise yolda, sokak aralarında, kaldırım üstlerinde, ayak üstü her yerde en çok sevdiğim şeyin satılıyor olması hüzünlendiriyor beni.
Lakin her süt mısırcı gördüğümde olduğum yerde zıp zıp zıplayıp ellerimi çırparak kendimden geçiyor olmama ne demeli.

bazen kendimle çelişiyorum.